به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط ، یکی از بزرگ‌ترین مشکلات رو به رو شدن با یک هوش مصنوعی یا حتی یک رابط کامپیوتری در این است که هیچ فاکتوری برای تشخیص دادن هوش ماشینی تعریف نشده است! برای مثال شما فاکتورهای “احساس” و “آگاهی” را در انسان‌ها تشخیص می‌دهید و از طریق آن زنده و پویا بودن انسان را تشخیص می‌دهید! یا مثلا از آن بخواهید تا مفاهیم مختلف را برای شما تعریف کند و شما هم بر اساس گفته‌های او در مورد او قضاوت کنید. اما ربات‌ها چطور؟
نزدیک‌ترین تستی که برای ارزیابی هوش مصنوعی در نظر گرفته شده است، تست تورینگ است که همان دهه 70 میلادی بسیاری از کامپیوترها آن را به چالش کشیدند. اما اگر کار به جای باریک کشید و ما نیاز داشتیم که تفاوت بین یک مغز برنامه ریزی شده هوشمند و یک ماشین واقعا خودآگاه را تشخیص دهیم چطور؟
هر توسعه دهنده تیم بازاریابی، مدیرعامل یا دانشمندی می‌تواند ادعا کند که موفق به ساخت ماشینی شده که فکر و احساس دارد اما کیست که بتواند متر و معیاری تعیین کند و آن‌ها را به چالش بکشد؟ حتی دانشمندان نیز با به کار بردن عباراتی مانند سطح انسانی و هوش مصنوعی قوی در تلاشند تا نشان دهند که در حال تقلید هوش انسانی هستند اما اگر بخواهیم عادلانه‌تر به موضوع نگاهی بی‌اندازیم متوجه می‌شویم که این سیستم‌ها معمولا قادر به تحلیل تفکر و احساسات نیستند.
جالب است بدانید که حتی دانشمندان مطرح بیوتکنولوژی نیز در این مورد با یکدیگر اختلاف نظر دارند و تعریف آن‌ها از یک هوش مصنوعی بیدار و آگاه با قابلیت درک احساس و بروز دادن آن، بسیار متفاوت از یکدیگر است. برخی از آن‌ها به روی کار آمدن یک سیستم عصبی بزرگ و شبکه‌ای ایمان دارند و برخی از آن ها فکر می‌کنند که چنین چیزی ریسک بسیار زیادی دارد و تلاش و هزینه‌ی زیادی هم می‌طلبد. باید اقرار کنیم که دانشمندان کامپیوتر به اندازه فیلسوفان صلاحیت اظهار نظر در مورد احساسات ماشینی ندارند!
باید دید که تعریف انسان‌ها از یک هوش مصنوعی چیست! شاید بسیاری از ما همینکه یک ماشین بتواند مجموعه ساده‌ای از شرایط عقلانی و احساسی را برآورده کند، کافی باشد! در این صورت باید یک سیستم حقوقی تعیین کنیم تا بتواند هرگونه احتمال آگاهی یک ماشین را کدگذاری و تایید کند. اینکه آیا یک ماشین در حین اتفاق افتادن یک اتفاق، در حالت هوشیار و عقلانی بوده است یا خیر! در این میان تنها یک کشور است که با ایجاد یک چهارچوب قانونی، حقوق مربوط به یک ماشین کامپیوتری را مورد بحث قرار داده و آن عربستان سعودی است!
در سال 2017 یک روبات با نام سوفیا (که توسط شرکت هنگ کنگی هانسون تولید شد) در جریان یک رویداد سرمایه گذاری در ساخت یک ابر شهر هوشمند و رباتیک توانست تا تابعیت عربستان سعودی را دریافت کند که این موضوع در همان زمان هم تعجب بسیاری از کارشناسان را برانگیخت و از طرفی بسیاری از آن ها را در فکر فرو برد. اگر این ربات دارای حس و فکر است پس بسیاری دیگر از ربات‌ها همچون الکسای آمازون، راک فایر و تدی راکسپین نیز دارای حس و ادراک هستند. این ربات یک عروسک انیماترونیک است که از هوش مصنوعی پردازش زبان طبیعی برای تولید عبارات استفاده می‌کند. هر چند که این ربات از نظر مهندسی یک پیشرفت بزرگ است اما باید قبول کنیم که تنها هوش مصنوعی است که به آن قدرت ارتباط و ادراک می‌دهد و از طرفی پیچیده‌تر از الگوریتم های یادگیری ماشین نتفلیکس نیست که بتواند بفهمد که چه برنامه تلویزیونی را می‌خواهید ببینید! پس اکثر هوش مصنوعی‌هایی که در اطراف ما کار می‌کنند، قادر به گذراندن تست‌های مربوط به عربستان سعودی هستند!
همین دیروز بود که مقاله‌ای در مورد هوش مصنوعی و اختراعات مربوط به آن را منتشر کردیم. به وضوح مشخص است که هیچ برنامه‌ای برای اختراعات این کامپیوترها و یا حتی هوش کامپیوتری وجود ندارد. این داستان در اتحادیه اروپا و آمریکای جنوبی نیز در جریان است و حفره‌های قانونی زیادی برای این موضوع وجود دارد. پس می‌توانیم حس کنیم که بسیاری از کشورهای دموکراتیک جهان توانایی درک این موضوع را ندارند و نمی توانند دیدگاه ثابتی در مورد این موضوع ارائه دهند.
موضوع ناراحت‌کننده‌ی این موضوع آنجاست که می‌دانیم سرعت پیشروی علوم کامپیوتر و عصب شناسی بسیار بالاست و هر روز شاهد کشف جدیدی در این عرصه‌ها هستیم. اینکه هر روز خبر جدیدی در رابطه با علوم رباتیک و تکنولوژی می‌شنویم نشان دهنده‌ی آن است که بخواهیم یا نخواهیم تا چند سال دیگر وارد دوره‌ای خواهیم شد که شاید به فیلم‌هایی مانند بلیدرانر شبیه باشد. از طرف دیگر مردم و خبرنگاران در برابر ربات‌ها و کامپیوترها بسیار بدبین و محافظه‌کار هستند و این موضوع می‌تواند در برخورد احتمالی آن‌ها با این موضوع تاثیر مستقیم بگذارد. اگر هر چه سریع‌تر خط کشی برای اندازه گرفتن میزان هوش کامپیوترها تعیین نشود، خدا می‌داند که چگونه بتوان بدبینی مردم نسبت به آن‌ها را رفع و رجوع کرد.
شاید مشکل اصلی آنجاست که ما در حال حاضر یک آزمایش قانونی و مورد توافق همگان برای هوش مصنوعی نداریم، همانطور که هیچ چیزی برای سنجیدن یک موجود فضایی نداریم! هیچ کس دقیقا مطمئن نیست که به دنبال چه چیزی هستیم. شاید در حال حاضر هوش مصنوعی بسیار قوی و هوشمندی تولید شده باشد که بتواند ما را گول بزند! چگونه قرار است آن را تشخیص دهیم؟ تنها موضوعی که واضح است این است که ما هر چه سریع‌تر به چیزی مانند تست تورینگ برای آگاهی از این موضوع نیاز داریم./سخت افزار
