پایگاه خبری تحلیلی خطوط: یکی از شعارهای مهم و اصلی انقلاب اسلامی از بدو شکل‌گیری و پیروزی، ایجاد وحدت و همدلی بین آحاد مردم، نه تنها در داخل کشور، بلکه بین همه مسلمانان جهان، اعمّ از شیعه و سنّی بوده است و یکی از شعار‌ها محوری صدور فرهنگ انقلاب، به سایر کشورها، به ویژه کشور‌های مسلمان همسایه است و همواره خود را ام القرای جهان اسلام معرفی کرده ایم. اما واقعیت‌های امروز کشور‌های منطقه چیز دیگری است. با واقع بینی و به دور از شعارهای هیجانی، باید اذعان کنیم که وقایع و اتفاقات خارج از مرز‌ها و کشور‌های همسایه، حکایت از آن داردکه شاهد تشدید اختلافات قومی و مذهبی در بین مسلمانان و فاصله گرفتن آنان از یکدیگر هستیم. وقایع تلخ این روزها در کشور همسایه و شیعه عراق و اقدامات مقتدا صدر و طرفدارانش در تجمعات و نهایتاً اشغال مجلس این کشور، یک نمونه ومویّد این ادعاست. جمهوری اسلامی ایران، شعار محوریت جهان اسلام را دارد، چرا در ایجاد وحدت بین شیعیان، آن‌هم در کشور‌های نزدیک همسایه خود چندان موفق نبوده‌ایم؟ اختلافات داخلی بین گروه‌های سیاسی، افزایش فاصله طبقاتی و مشکلات معیشتی در جامعه به رغم شعار‌ها و... همه و همه، حکایت از این واقعیت دارد، مدیرانی که امروز، زمام امور را به دست گرفته و می‌خواهند جامعه را یکدست کنند، بعداز سال‌ها آزمون و تجربه، وقتی نمی‌شود حتی بین جناح چپ و راست داخل، نوعی موضع معتدل و میانه گرفت، نتیجه‌اش شرایطی می‌شود که شعار‌ها و برنامه‌ها، با موفقیت چندانی همراه نباشد. آیا زمان آن نرسیده که بپذیریم که برخی سیاست‌ها و برنامه‌هایمان احتیاج به آسیب‌شناسی برای رفع ضعف‌ها و جلوگیری از انحرافات دارد تا بتوانیم دراولویت اول، با ایجاد آشتی و وحدت ملی در داخل، اعتماد و اطمینان جامعه را ترمیم کنیم و پس از آن، ایجاد وحدت در بین سایر مسلمانان کشورها را عملی کنیم.
فاطمه هاشمی رفسنجانی فعال سیاسی