به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، نکته مهم در خصوص تمدن و فرهنگ بسیار باارزش و قدیمی ما ایرانیان است. ما این تمدن و فرهنگ را ارزان به دست نیاورده‌ایم که بخواهیم به سادگی و بدون هیچگونه استفاده‌ای فراموش کنیم.
فرهنگ و آداب و رسوم هر جامعه‌ای شناسنامه اصلی سبک زندگی آن جامعه است. درست است که الان کمتر اثری از این فر هنگ باقی مانده است؛ ولی بدون تعارف باید گفت که ما آن را ارزان فروخته‌ایم. هنوز بو و آثار فرهنگ قدیمی و بااصالت ما در هر جایی که احساس شود، می‌توان پشتوانه چند هزارساله را از آن دریافت کرد؛ ولی با وجود اینکه دیگر اثری نمانده؛ می‌توان به عمق این فر هنگ گرانمایه رسید.
درست مانند شهر‌هایی (شهرک‌هایی) می‌مانند که در عرض یک شب ساخته می‌شوند و نمای بسیار دل‌انگیز و شیک و مدرن دارند؛ ولی آیا می‌توان این شهرک‌ها را با قدمت چند هزار ساله بعضی از شهر‌ها مقایسه کرد و درست است که الان دیگر نمی‌توان آثاری از آن را دید (تخریب شده‌اند)، ولی آن بو و حس و قدمت را می‌توان دریافت و کشف کرد.
سبک زندگی امروزین ما نیز به مانند این شهرک‌های جدید بسیار دلربا و زیبا است؛ ولی اصلاً هیچ پایه و تمدن و باوری را تداعی نمی‌کنند. سبک زندگی گذشتگان را باید بیش از این حفط کنیم، چون هر آجر از آن که باقی مانده باشد، هزاران قصه و داستان و آموزه‌هایی که در دل آن چگونگی زندگی کردن را به ما می‌آموخته، در خود دارد.
متأسفانه در مقابل غارت اموال و ثروت ما توسط غارتگران تاریخ، این ارث و میراث ما (فر هنگ) نیز که بسیار ارزشمندتر از اشیا است نیز به غارت رفته است و افسوس که ما در مقابل همه این شاخص‌های تمدن قدیمی مسئول بودیم؛ ولی نکته مهم اینجاست که برای آن چیز با ارزش که از دست داده‌ایم کمتر افسوس می‌خوریم و آن همان فرهنگ غنی و تمدن کهن ما بوده است که به یغما رقته است.
باید به جای گفتن تمدن نوین کلمه دیگری پیدا کنیم که نشان از گمشده ما دارد که به هیچ وجه در تمدن نوین نمی‌توان آن را دید؛ ولی می‌توان با کشف آن (فرهنگ و تمدن قدیمی) از رمز و راز دنیای پیچیده عبور کرد و آن آسایش و آرامشی که در تمدن نوین ما به دنبال آن هستیم، به دست آوریم.
*محسن زاینده‌رودی؛ عضو شورای گروه اقتصاد پژوهشکده علوم انسانی و مطالعات فرهنگی وزارت علوم و تحقیقات و فناوری