به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط؛ مرشد تمولی ورزش زورخانه‌ای را اولین ورزشی می‌داند که با موسیقی آن هم موسیقی زنده همراه بود و این در حالی است که سالن‌های ورزشی نهایتاً دوهه است که از موزیک در ورزشی مثل ایروبیک استفاده می‌کنند؛ آن هم نه به صورت زنده بلکه از بلندگو! تمولی می‌گوید ورزش زورخانه‌ای به نام ایران است و باید برای‌شناساندن آن به جهان تلاش کنیم؛ همان کاری که تقریباً همه کشور‌های آسیایی برای حفظ فرهنگ و آئین کشورشان انجام می‌دهند. با همه این‌ها امروز، خطوط به مناسبت سالروز درگذشت پوریای ولی نامدارترین پهلوان ایران زمین به سراغ این مرشد ضرب نواز رفتیم تا با او درباره فرهنگ این ورزش در جامعه ایرانی گفتوگو کنیم.
مرشد؛ با توجه به تغییرسبک زندگی مردم امروز، به نظر می‌رسد ورزش زورخانه‌ای مانند دهه‌های گذشته، نسل جوان را به خود جذب نکرده باشد. شما که در این میادین حضور دارید بیشتر چه افرادی از ورزش زورخانه‌ای استقبال می‌کنند؟
به خاطر اینکه این ورزش در بین مردم خیلی عمومیت نداشت در صورتی که این ورزش به نام ایران به عنوان یک آئین معنوی در یونسکو ثبت شده است. حتی چوگان به نام ایران ثبت نشده اما ورزش زورخانه‌ای تنها ورزشی است که در جهان به نام ایران ثبت شد. در همه این سال‌ها خیلی از مردم با این ورزش آشنایی ندارند و تصور می‌کنند این ورزش برای پیرمرد‌ها است! تا زمانی که برنامه عصر جدید مرحله دوم ساخته شد و گروه جوانمردان ایران زمین که بنده مرشد آن‌ها بودم از تلویزیون پخش شد. در آنجا مردم ورزش حرفه‌ای و به روز را از ورزشکاران زورخانه‌ای دیدند و خیلی جذب شدند. ولی متأسفانه به دلیل کرونا چون زورخانه‌ها تعطیل بودند و نتوانستیم در آن فرصت باز هم استفاده کنیم. اما در یک سال اخیر جوانان زیادی جذب زورخانه‌ها شدند و هیلی از خانواده‌ها فرزندشان را برای این ورزش ثبت نام کردند. بنابراین باید بگویم تغییر وتخول از زمان پخش برنامه عصر جدید خیلی بیشتر شد.
آیا این ورزش متناسب با سلیقه و سبک زندگی مردم امروز به روزسانی شده است؟
تقریباً نزدیک به ۱۰ سال است که ورزش زورخانه‌ای با آئین نامه‌های جدیدی که در فدراسیون تصویب کرده و حرکات ورزشی-نمایشی جدید باعث شد تا جوانان زیادی به این ورزش جذب شوند.
شاخص‌ترین ویژگی‌های ورزش زورخانه‌ای چیست؟
در هر ورزشی رقابت وجود دارد و در رقابت ممکن است رقبا با یکدیگر درگیر شوند و حتی کار به دعوا و توهین هم بکشد. ولی خاصیت و ماهیت ورزش زورخانه‌ای به این صورت است که حتی اگر یک نفر یک روز یا یک ساعت از شما بزرگتر باشد و اصطلاحاً کسوتش بیشتر است باید به او احترام بگذارید. طبیعتا جوانی که به این ورزش روی می‌آورد وقتی می‌بیند که باید به بزرگتر‌ها احترام بیشتری بگذارد یقیناً رفتارش با پدر و مادرش هم فرق می‌کند. ضمن اینکه باید در زورخانه ادب را رعایت کنند، با وضو داخل گود بروند، حرف زشت و توهین در زورخانه جایی ندارد و در نهایت افتادگی، جوانمردی و گذشت آموزش داده می‌شود. بنابراین خانواده‌هایی که این موضوع را درک کردند خیلی راغب هستند که فرزندانشان را به زورخانه‌ها بیاورند.
خاصیت و ماهیت ورزش زورخانه‌ای به این صورت است که حتی اگر یک نفر یک روز یا یک ساعت از شما بزرگتر باشد و اصطلاحاً کسوتش بیشتر است باید به او احترام بگذارید. طبیعتا جوانی که به این ورزش روی می‌آورد وقتی می‌بیند که باید به بزرگتر‌ها احترام بیشتری بگذارد یقیناً رفتارش با پدر و مادرش هم فرق می‌کند
چرا این ورزش هیچوقت برای زنان وجود نداشته است؟ به هر حال شاید خیلی از آن به این ورزش تمایل داشته باشند.
اتفاقاً مدتی است که بحث ورزش زورخانه‌ای مخصوص زنان به راه افتاده است. مخالفان و موافقان زیادی هم دارد. برخی معتقدند این ورزش مردانه است و احتمال آسیب جسمی برای زنان وجود دارد. برخی دیگر نیز اعتقاد دارند که زنان در ورزش‌هایی مثل ورزش رزمی خیلی هم موفق هستند و حتی در وزنه‌برداری و کشتی که سنگین‌تر از ورزش زورخانه‌ای است را انجام می‌دهند و به همین دلیل مانعی برای ورود زنان علاقه‌مند به این ورزش نمی‌بینند.
در این همه سالی که در زورخانه فعالیت می‌کنید، با زنانی برخورد کرده اید که دلشان بخواهد این ورزش را انجام دهند؟
بله هستند اما چون تعدادشان محدود است شاید خیلی شناخته شده نباشند. اما خیلی از خانواده‌ها تمایل دارند فرزندانشان را به دلیل همان ویژگی‌ها و ماهیت ورزش زورخانه‌ای مثل موسیقایی بودن این ورزش، بحث فرهنگی و آئینی‌اش در این رشته ثبت نام کنند.
چه چالش‌ها و مشکلاتی در ورزش زورحانه‌ای دارید؟
ببینید الان هر کشوری روی ورزش اصلی خودش تمرکز بیشتری دارد. مثلاً کره جنوبی در همه رشته‌های ورزشی سرمایه‌گذاری می‌کند اما چون ورزش اصلی‌اش تکواندو بوده بنابراین به تکواندو خیلی اهمیت بیشتری داده است. یا مثلاً چینی‌ها، شاید همه ورزش‌ها را انجام دهند ولی کونگ فو برای آن‌ها مهم‌تر است و برایش هزینه می‌کنند، چنانچه تبلیغ این ورزش را در فیلم‌هایشان می‌بینیم. یعنی به نوعی با تلفیق سینما و کونگ فو این ورزش را به آئین معنوی‌شان گره می‌زنند. بنابراین ما هم باید این ورزش را به عنوان ورزش ملی، مقدمه ورزش‌های دیگرمان قرار دهیم. مثلاً فوتبالیست‌ها به صورت ورزش زورخانه‌ای گرم کنند یا مثلاً والیبالیست‌ها. الان فقط کشتی‌گیران به عنوان گرم کردن بدنشان قبل از کشتی، ورزش زورخانه‌ای انجام می‌دهند. اگر همه مردم و مسئولین در این رابطه اتفاق نظر داشته باشند، قطعاً بودجه، امکاناتی که برای این ورزش اختصاص می‌دهند باعث جذب بیشتر جوانان به زورخانه‌ها می‌شوند. در شرایط کنونی اغلب زورخانه‌ها در شهرستان‌ها حتی بودجه‌ای برای برگزاری مسابقات ندارند. اگر مردم این ورزش را بیشتر ببیند ودر این زمینه که این ورزش به نام ایران ثبت شده فرهنگسازی شود قطعاً استقبال مردم بیشتر خواهد شد.