کوروش محمدی، رئیس انجمن آسیبشناسی اجتماعی ایران در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خطوط، به مناسبت روز جهانی عاری از خشونت مطرح کرد: خشونت ریشه در عدم کنترل خشم دارد و کنترل خشم تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله کاهش تاب آوری است، اگر این خشم مدیریت نشود به نوعی خودش را در قالب پرخاشگری و رفتار نشان میدهد. سلسله عواملی که میتوانند روی مدیریت خشم و عدم آن تاثیر بگذارند از عوامل روحی و روانی است که هر انسانی با آن سر و کار دارد آن چیزی که امروزه نیاز است تا به آن توجه کنیم یک آسیب شناسی دقیق از خشونت است. نگاه جهانی به خشونت در قالب کنترل و مدیریت هیجانات و ایجاد عدالت اجتماعی بوده است.
محمدی گفت: عوامل نافذی همچون روابط غیرموثر، ناکامیها، تبعیضهای اجتماعی، عدم مهارتهای مقابله با خشم، عدم مدیریت هیجانات، افسردگی، اضطراب در کنار فقر و ناامنیهای اجتماعی همچون بیکاری و محرومیت از منابع و فرصتها میتوانند تاب آوری فرد یا جامعه را تحت تاثیر قرار دهند. طبیعی است در چنین فضایی که مملو از التهاب، تعاملات ناسالم، اضطراب و استرس است، افراد توانایی مدیریت بهینه را در شرایط هیجانی نداشته باشند در کل بروز خشم در چنین فضایی طبیعی است. هر کجا که تبعیض باشد خشم تبدیل به خشونت میشود. تبعیضها خشم نهفته در افراد جامعه را تقویت میکنند.
وی افزود: امروزه بخشی از خشونت در جامعه ما به صورت فرهنگی حضور دارد مثلاً فرزند آزاری یا سوء رفتار با فرزند یک نوع مدل فرهنگی از خشونت است. بسیاری از مردان باور ندارند که خشونت در مقابل زنانشان به خرج میدهند بلکه باور دارند که در حال سرپرستی و مدیریت خانواده هستند. این مسائل مدلهای فرهنگی خشونت است که ریشه در ضعفهای فرهنگی ما دارد. نقطه مشترک این مسائل اصول تربیتی است . ما نیاز داریم اصول تربیتی را بر مبنای سبکهای موفق فرزند پروری در نهاد خانواده و همچنین مدلهای موفق تعلیم و تربیت در آموزش و پرورش پیادهسازی کنیم.
رئیس انجمن آسیبشناسی اجتماعی ایران به حوزه تعلیم و تربیت کشور اشاره و مطرح کرد: حوزه تعلیم و تربیت ما نه تنها مهارت کنترل خشونت در جامعه ایجاد نمیکنند بلکه به ترویج بی مهارتی و ترویج تاب آوری پایین و حتی رفتارهای غیر اصولی و ناکارآمد در مدیریت هیجانات هم کمک میکند. واقعا این موضوع مسئله جدی جامعه ما است، باید روی این حوزه کار شود. چنانچه در این حوزه غفلت کنیم با خشونت بیشتری در جامعه روبرو خواهیم بود.
محمدی خاطرنشان کرد شد: با این اوصاف باید پذیرفت که افزایش خشونت نشانه محکمی از پایین آمدن تاب آوری جامعه است و درعین حال الگوهای کاهش تاب آوری هم در فضای خانواده و هم محیط بیرون از آن کاملاً نمایان است، واقعیتی که با آن روبرو هستیم و جایی برای انکار آن نداریم این است که امروز سطح تاب آوری در فضای خانواده به ویژه نزد والدین به شدت پایین است که دلایل مختلفی دارد اما به طور طبیعی رفتارهای پرخاشگرانه والدین به فرزندان و نسلهای نوپای جامعه منتقل میشود و این سیکل همچنان ادامه دارد. از سوی دیگر کارکرد تربیتی آموزش و پرورش مثبت نیست. یعنی هم خانواده و هم آموزش و پرورش نسلی را تربیت می کنند که می خواهد با ابزارهای خشونت خودش را عرضه و یا از حقوقش دفاع کند و البته از مسائل دیگر همچون مسائل اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی هم نباید غافل بود.
وی متذکر شد: همه دستگاههای متولی تعلیم و تربیت آموزش و همینطور خدمات اجتماعی تکلیف دارند که برای ایجاد رفاه و شرایط برابر در استفاده افراد همت کنند اگر خارج از این موضوع باشد مسئله خشونت در جامعه بیش از این خودش را نشان خواهد داد.
رئیس انجمن آسیبشناسی اجتماعی ایران در پایان گفت: وقتی آمارهای طلاق، خشونت، نزاع و.. را با کشورهای منطقه مقایسه میکنیم میتوانیم بگوییم جزو کشورهای برتر و یا دارای تاب آوری پایین در سطح منطقه هستیم.