علی صفریان نایب رئیس انجمن سنگ آهن در گفت و گو با پایگاه خبری تحلیلی خطوط با اشاره به اینکه اگر معدنکار نتواند محصول خود را با قیمت عادلانه به فروش برساند، قطعا ادامه فعالیت برای او مقدور نخواهد بود، اظهار داشت: در این میان مشکل ایجاد شده در شرکت‌های القایی را نباید با فروش آهن اسفنجی یارانه‌ای حل کرد تا برای سود یک بخش، بخش دیگر زیان کند.
ذخایر خوب و سهل الوصول معدنی رو به اتمام است
علی صفریان گفت: اگر وارد جزئیات کار در بخش معدن بشوید خواهید دید که کار معدنکاری بسیار پرهزینه است و با این میزان هزینه ها، اجبار به فروش محصولات با قیمت‌های پایین نیز باعث زیان فعالان این حوزه می‌شود.
او تاکید کرد: ذخایر خوب ما رو به اتمام است و اغلب ذخایر موجود در عمق‌های بسیار زیاد است که استخراج آن هزینه‌های زیادی دارد.
صفریان معتقد است: یکی از مشکلات واحد‌های تولیدی القایی نیز همین است که امروز با وجود افزایش اندک قیمت سنگ آهن، هنوز قیمت‌ها با قیمت واقعی فاصله دارد؛ بنابراین واحد‌های بزرگ و واحد‌هایی که تمام زنجیره را دارند قیمت تمام شده کمتری دارند و توان رقابت را از واحد‌های القایی می‌گیرند.
مانور روی دلیل غیرمنطقی!
نایب رئیس انجمن سنگ آهن با بیان اینکه اگر هزینه القایی‌ها بالاست لازم است دولت چاره دیگری برای آن‌ها بیندیشد متذکر شد: با وجود آنکه کوره القایی‌ها براساس مواد اولیه قراضه آهن تعریف شده است، اما به دلیل کمبود این کالا در بازار، تولیدکنندگان ناچار هستند از آهن اسفنجی استفاده کنند، ولی نیاز آن‌ها به آهن اسفنجی دلیل منطقی برای فروش یارانه‌ای این محصول نیست؛ به عبارت دیگر چرا یک گروه از تولیدکنندگان باید برای سود گروه دیگر، زیان ببینند.
صفریان اذعان کرد: این موضوع که سنگ آهن در معادن وجود دارد پس هزینه‌ای بابت آن پرداخت نمی‌شود، ذهنیت اشتباهی است که بسیاری مرتکب می‌شوند. برداشت معادن کار به شدت پر هزینه‌ای است و اگر معدنکار نتواند محصول خود را با قیمت عادلانه به فروش برساند، قطعا ادامه فعالیت برای او مقدور نخواهد بود.
تنها راه نجات آهن و فولاد کشور
به گفته او قیمت سنگ آهن به نسبت قیمت جهانی و نسبت قیمت کنسانتره، گندله و شمش که در جهان وجود دارد در ایران رعایت نمی‌شود و این محصولات با نسبت‌های نابرابری فروخته می‌شود؛ بنابراین بنگاه‌های دارای کارخانجات کنسانتره سازی و گندله سازی در کنار واحد‌های تولیدی آهن اسفنجی و شمش، از قیمت پایین تری نسبت به واحد‌های فولادسازی القایی برخوردار خواهند بود و در این شرایط توان رقابت از واحد‌های القایی گرفته می‌شود. بر همین اساس تنها راه نجات زنجیره آهن و فولاد کشور، منطقی کردن قیمت سنگ آهن به نحوی است که اولا توان رقابت بیشتری به واحد‌های القایی داده شود و ثانیاً از منابع خدادادی کشور به نحو مطلوب استفاده شود.
صفریان در پایان تاکید کرد: قیمت‌ها در کل زنجیره باید با یک سود برابر تعیین شود در این راستا عرضه محصولات در بورس کالا این امکان را فراهم می‌کند که قیمت‌ها رقابتی‌تر و به واقعیت نزدیک‌تر باشد.
